ႀသကာသ ျဖစ္ေပၚလာခ်ိန္
အေျခခံသာသနားေရးက်မ္း၌ တိပိဋကဓရ ဓမၼဘ႑ာဂါရိက(ျပည္)ဆရာေတာ္ဦးေကာသလႅက ႀသကာသျဖစ္ေပၚလာခ်ိန္ႏွင္႔စပ္လ်ဥ္း၍ႀသကာသကန္ေတာ႔ခန္းကုိမကာရေလာပအေက်ာ္ခင္ႀကီးေပ်ာ္ဆရာေတာ္ ေရးခဲ႔သည္ဟု ပခုကၠဴမဟာဝိသုတာရာမတုိက္ဆရာေတာ္ဦးနႏၵိယက တစ္ဆင္႔ႀကားဖူး ေႀကာင္႔ မိန္႔ႀကားဖူးသည္ဟူ၍လည္းေကာင္း။ႀသကာသကန္ေတာ႔ခန္းကုိ ရွင္အရဟံက အေနာ္ရထားမင္းႀကီးအားေရးေပးခဲ႔သည္႔ ဟု တိပိဋကဓရေရြးခ်ယ္ေရးအဖြဲ႕ ႀသဝါဒါစရိယ ႀကည္႔ျမင္တုိင္ ဘုံပ်ံဆရာေတာ္က ေပစာ၌ေတြ႔ဖူးေႀကာင္႔ မိန္႔ႀကားဖူးသည္ဟုလည္းေကာင္း။
ႀသကာသ ကန္ေတာ႔ခန္းကုိ မြန္တုိ႔က စတင္ခဲ႔သည္ဟု ေမာ္လၿမိဳင္ အဂၢမဟာပ႑ိတ မုဒြန္ ဆရာေတာ္စေသာမြန္ပညာရွင္မ်ားကမိန္႔ႀကားဖူးသည္ဟူ၍လည္းေကာင္း ေရးသားထားသည္႔ကုိေတြ႔ ရသည္။
ႀသကာသ ၏ အဓိပၸါယ္
ႀသကာသ၏အဓိပၸါယ္မွာခြင္႔ေတာင္းျခင္း၊ခြင္႔ပန္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေလာက၌ယဥ္ေက်း သူတုိ႔သည္ တစ္စုံတစ္ခုကုိျပဳလုပ္လုိလွ်င္ ခြင္႔ေတာင္းၿမဲ၊ခြင္႔ပန္ၿမဲျဖစ္သည္႔အားေလွ်ာ္စြာ ကန္ေတာ႔လုိ၍ ႀသကာသံေဒထ-အခြင္႔ေပးေတာ္မူပါ၊ကန္ေတာ႔ပါေရေစ ဟုသုံးႀကိမ္တုိင္တုိင္ ခြင္႔ေတာင္းျခင္း၊ ခြင္႔ပန္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ႀသကာသ၏ ဒုတိယ အဓိပၸါယ္တစ္မ်ဳိးမွာ တည္ရာ ျဖစ္သည္။ ဥပမာအားျဖင္႔ ေရခြက္သည္ ေရ၏တည္ေနရာ ျဖစ္သကဲ႔သုိ႔ ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသုံးပါးသည္ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱဝါတုိ႔၏ ရွိးခုိးျခင္႔ ျမတ္နုိးျခင္း အရုိအေသျပဳျခင္းသည္႔တုိ႔၏ တည္ေနရာဌာန ျဖစ္ေသာေႀကာင္႔ပထမႀသကာသသည္ဘုရားရတနာ၊ဒုတိယႀသကာသသည္တရားရတနာ၊တတိယႀသကာသသသည္ သံဃာရတနာ-ျဖစ္သည္။
အက်ယ္ရွင္းဦးအံ႔။ ။ ေလာကဥပမာအားျဖင္႔ နုနယ္ေသးငယ္ေသာ အရာဝတၳဳေပၚသုိ႔ ႀကီးက်ယ္ ေလးလံေသာ အရာဝတၳဳကုိတင္လုိက္ ဖိလုိက္လွ်င္ အရာဝတၳဳငယ္သည္ ထုိဖိတင္ခ်က္ကုိမခံနုိင္ဘဲ ျပိဳကြဲ ပ်က္စီးရသကဲ႔သုိ႔ ထုိ႔ အတူပင္ သီလ သမာဓိ ပညာဂုဏ္မရွိေသာ(ဝါ) အနည္းငယ္သာရွိေသာ လူနတ္ ျဗဟၼာသတၱဝါတစ္ဦးဦးကုိ အတုမရွိေသာ သီလ သမာဓိ ပညာဂုဏ္ႏွင္႔ျပည္႔စုံေတာ္မူေသာ ဘုရားရွင္းက ရွိခုိးဦးတင္ ဖူးျမင္ျခင္း အမွဳ ျပဳလုိက္လွ်င္ ထုိသတၱဝါသည္ ဘုရားရွင္၏ ဂုဏ္တန္းခုိး ဒဏ္ခ်က္ကုိ မခံနိဳင္ဘဲ ျပိဳကြဲပ်က္စီးရမည္။ ထုိသတၱဝါ၏ ဦးေခါင္းသည္ ေျမ၌က်ကာ ေသပြဲဝင္ရ မည္။အပါယ္သုိ႔ လားေရာက္ရမည္မွာ ဧကန္ျဖစ္သည္။ထုိစကားမွန္းကန္ေႀကာင္းသက္ေသျပဦးအံ႔။
အခါတစ္ပါး၌ ဘုရားရွင္းသည္ ေနာက္ပါတပည္႔ရဟန္းငါးရားႏွင္႔ အတူ ေဝရဥၨာျပည္ နေဠ႐ုပုစိမႏၵမူလ၌ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူစဥ္ ေဝရဥၨာအမည္ရွိေသာ ပုဏၰားႀကီးသည္
ျမတ္စြားဘုရားထံေမွာက္ သုိ႔ ေရာက္လာျပီး-
အရွင္ေဂါတမ သင္သည္ မိမိထက္အသက္ႀကီးသူတုိ႔ကုိ ရွိလည္းမခုိး ခရီးဦးလည္းမႀကိဳဆုိ ေနရာ
ထုိင္ခင္းျဖင္႔လညး္ မပင္႔ဖိတ္ ဟု အကၽြႏု္ပ္ႀကားဖူးေသာ စကားသည္ အမွန္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ႀကီးသူတုိ႔အား
ရွိခုိးျခင္း စသည္ကုိ မျပဳျခင္းသည္ ပစၥပၸဳန္ သံသရာ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္ေသာ ဂုဏ္ ေကာင္းရာေရာက္ဖြယ္ ဂုဏ္တုိ႔
ႏွင္႔ မျပည္႔စုံ၍ မသင္႔ေလ်ာ္ေသာ အမွဳျဖစ္ေပသည္ ဟုေလွ်ာက္ထား၏။
ထုိအခါ ဘုရားရွင္းက - ဒကာေတာ္ ေဝရဥၨာပုဏၰား ေလာက ဥပမာအားျဖင္႔ ႀကက္ဥအားလုံးတုိ႔တြင္
ဥခြံ ကုိခြဲ၍ အရင္ဆုံးထြက္ေသာႀကက္သည္သာ အႀကီးဆုံးျဖစ္သကဲ႔သုိ႔ သတၱဝါအားလုံးတုိ႔တြင္လညး္
အဝိဇၨာ ဥခြံကုိ ခြဲ၍အရင္းဆုံးထြက္ခဲ႔ေသာေႀကာင္႔ငါဘုရားသည္ ေလာက၌အႀကီးဆုံးအျမတ္ဆုံးျဖစ္ေပသည္။
ထုိ႔ေႀကာင္႔ ေလာကသုံးပါး၌ ငါဘုရားရွင္ က ရွိးခုိးဦးခ် ခရီးဦးႀကိဳဆုိရမည္႔ ပုဂၢဳိလ္သတၱာဝါကုိ ငါမျမင္။အကယ္၍ ငါဘုရားရွင္းက သတၱဝါတစ္စုံတစ္ဦးကုိ ရွိခုိးဦးခ်ျပဳလုိက္လွ်င္ ထုိသူ၏ ဦးေခါင္းသည္
ေျမ၌ ျပတ္က်ရာ၏ ဟုတ္မိန္႔ေတာ္မူခ်က္မွာ အတုမရွိေသာ သီလ သမာဓိ ပညာ ဂုဏ္ႀကီးမားေသာေႀကာင္႔
ပင္ ျဖစ္ေႀကာင္း ထင္းရွားသည္။
ရတနာ သုံးပါးအား ပူေဇာ္ျခင္း၏ အဓိပၸာယ္
ေထာပါတ္၊ပ်ားရည္၊၊ဆီတုိသည္ ထည္႔ရာ တည္ရာ အုိးခြက္ ပန္ကန္း စသည္တုိ႔ႏွင္႔ ကင္းလွ်င္ ပ်က္စီးရသကဲ႔သုိ႔လည္းေကာင္း၊မ်က္စိမျမင္ နားမႀကား အကန္းမ်ားသည္လည္း ခရီးညႊန္ျပမည္႔သူမရွိလွ်င္
ပ်က္စီးရသကဲ႔သုိ႔လည္းေကာင္း၊လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱဝါတုိ႔သည္လည္း ဘုရား တရား သံဃာ ရတနားသုံးပါးတုိ႔၏ အဆုံးအမ ႀသဝါဒတုိ႔ႏွင္႔ ကင္းကြာလွ်င္ပ်က္စီးရမည္။ ရတနာသုံးပါ၏ အဆုံးအမႀသဝါဒ
တုိ႔ကုိ ခံယူက်င္႔သုံးလွ်င္ ပစဳၥပၸန္ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္ ဂုဏ္ တမလြန္ဝယ္ ေကာင္းရာေရာက္ဖြယ္ ဂုဏ္တုိ႔ႏွင္႔ျပည္႔စုံ
မည္။အသက္ရွည္ျခင္း၊အဆင္းလွျခင္း၊ခ်မ္းသားႀကီးျခင္း၊ခြန္အားႀကီးျခင္းစေသာေကာင္းက်ဳိးအနႏၱကုိ
ရရွိႀကမည္ျဖစ္ေသာေႀကာင္႔ ရတနားသုံးပါးအား ပူေဇာ္ရျခင္းျဖစ္သည္။
ကန္ေတာ႔ရျခင္း အဓိပၸါယ္
ေလာက၌ သန္႔ရွင္းစင္ႀကယ္လုိသူတုိ႔သည္ ခႏၶာကုိယ္အညစ္အေႀကး ေခၽြးစသည္ ကင္ေဝးေအာင္ေရခ်ဳိးရသကဲ႔သုိ႔ ပစၥဳပၸန္သံသရာအျပစ္ ေဘးမွ ကင္းေဝးစင္ႀကယ္လုိသူတုိ႔သည္လည္း မိမိတုိ႔၏ ကုိယ္ ႏွဳတ္
ႏွလုံး သုံးပါးတုိ႔ျဖင္႔ ရတနာသုံးပါအေပၚ ျပဳမိ ေျပာမိ ႀကံစည္မိလွ်င္ ထုိအျပစ္ေဘးမွကင္းေဝးစင္ႀကယ္ေအာင္ ကန္ေတာ႔ရျခင္းျဖစ္သည္။
ဆုေတာင္းျခင္း အဓိပၸါယ္
လွပတင္႔တယ္လုိသူတုိ႔သည္ ေရခ်ဳိးျပီးလွ်င္ အလွပ်က္မည္႔ ရႊံညႊန္အုိးမည္းစသည္တုိ႔ကုိ ေရွာင္ႀကဥ္၍
သနပ္ခါး ပန္းတုိ႔ကုိ လိမ္းျခယ္ကာ ျပင္ဆင္သကဲ႔သုိ႔ မိမိတုိ႔၏ ပစၥဳပၸန္ သံသရာေကာင္းက်ဳိးလုိလားေသာ
အမ်ဳိးေကာင္းသား အမ်ဳိးေကာင္းသမီးတုိ႔သည္လည္း ဆင္းရဲဒုကၡမွ မလြတ္ေျမာက္နုိင္သည္႔ အပါယ္ေဘးစသည္တုိ႔မွ ကင္းေဝရ၍ မဂ္ ၊ဖုိလ္၊နိဗၺာန္ကုိ ရ ရပါလုိ၏ဟု ဆုေတာင္းျခင္းျဖစ္သည္။
အပါယ္ေလးပါးဟူသည္မွာ-
ငရဲ၊တိရစာၦန္၊ ျပိတၱာ ၊ အသူရကာယ္ တုိ႔ျဖစ္သည္။
ကပ္သုံးပါးဟူသည္မွာ
သတၱႏၱရကပ္။ ။လက္နက္ေဘးေႀကာင္႔ ပ်က္စီးျခင္း။
ေရာဂႏၱရကပ္။ ။ေရာဂါေဘးေႀကာင္႔ ပ်က္စီးျခင္း။
ဒုဗ ၻိကၡႏ ၱရကပ္။ ။ငတ္မြတ္ေဘးေႀကာင္႔ ပ်က္စီးရျခင္း တုိ႔ျဖစ္သည္။
ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါး ဟူသည္မွာ-
၁။ငရဲ
၂။တိရစာၦန္
၃။ျပိတၱာ( အသူရကယ္ကုိ ျပိတၱာ၌ သြင္းယူ)
၄။အသညသတ္ ျဗဟၼာ
၅။သာသနာမရွိေသာ ပစၦႏ ၱရစ္ အရပ္
၆။မ်က္စိ၊နား စေသာ အဂၤါ ခၽြတ္ယြင္းသူ
၇။မိစၦာဒိ႒ိ အယူရွိသူ
၈။သာသနာပကာလ တုိ႔ျဖစ္သည္။
ရန္သူမ်ဳိး ငါးပါး ဟူသည္မွာ-
၁။ေရ
၂။မီး
၃။မင္း
၄။ခုိးသူ
၅။အေမြခံဆုိး တုိ႔ျဖစ္သည္။
ဝိပတၱိတရားေလးပါး ဟူသည္မွာ-
၁။ကာလဝိပတၱိ။ ။မင္းဆုိးမင္းယုတ္ အုပ္ခ်ဳပ္သည္႔ကာလ၌ျဖစ္ရျခင္း။
၂။ဂတိဝိပတၱိ။ ။ အပါယ္ေလးဘုံး၌ ျဖစ္ရျခင္း။
၃။ဥပဓိဝိပတၱိ။ ။ရုပ္ဆင္းအဂၤါ ခ်ဳိ႕တဲ႔ျခင္း။
၄။ပေယာဂဝိပတၱိ။ ။မွန္ကန္ေသာ ႀကိဳးစားအားထုတ္မွု မရွိျခင္းတုိ႔ျဖစ္သည္။
ဗ်သနတရားငါးပါး ဟူသည္မွာ-
၁။ဥာတိဗ်သန။ ။ေဆြမ်ဳိးမ်ား ပ်က္စီးျခင္း။
၂။ေဘာဂဗ်သန။ ။စီးပြားပ်က္စီးျခင္း။
၃။ေရာဂဗ်သန။ ။အနာေရာဂါျဖစ္၍ ပ်က္စီးျခင္း။
၄။ဒိ႒ိ ဗ်သန။ ။မွားေသာအယူကုိ ယူမိသျဖင္႔ အယူမွန္ပ်က္စီးျခင္း။
၅။ သီလဗ်သန။ ။ကိုယ္က်င္သီလပ်က္စီးျခင္းတုိ႔ျဖစ္သည္။
မဂ္တရား ဟူသည္မွာ
၁။ေသာတာပတၱိမဂ္
၂။သကဒါဂါမိမဂ္
၃။အနာဂါမိမဂ္
၄။အရဟတၱမဂ္ တုိ႔ျဖစ္သည္။
ဖိုလ္တရား ဟူသည္မွာ
၁။ေသာတာပတၱိဖိုလ္၂။သကဒါဂါမိဖုိလ္
၃။အနာဂါမိဖိုလ္
၄။အရဟတၱဖိုလ္ တုိ႔ျဖစ္သည္။
နိဗၺာန္တရားဟူသည္မွာ-
တဏွာစေသာ ကိေလသားအားလုံး ၊ဒုကၡအားလုံးတုိ႔၏ ကင္းျငိမ္းရာျဖစ္သည္။(မင္းကြန္းတိပိေဟာစဥ္-ပ-တြဲ၊ႀသကာသကန္ေတာ႔ခန္းႏွင္႔ သီလယူရွင္းတမ္း
တရားေတာ္ကုိ မွီျငမ္းသည္)
No comments:
Post a Comment