မမ ဒဠွမိတၱႆ ကာရဏံ

ဣမသိၼ ံ ေလာေက အေနကာ သတၱာ နိဝသႏၲိ။
ေတသု အဟံ ဧေကာ မႏုေႆာနာမ ဘိကၡဳ ေဟာမိ။
ေတ အညမညံ ဥပနိႆာယ ဝိဟရႏၲိ။ မႏုႆာနာမ ပဋိရူပေဒသဝါသာ
အညၾတ ဧေကကံ ဝိဟရိတုံ န သေကၠာႏၲိ။
ေတနာဟ ပဋိရူပေဒသဝါေသာ ဧတံ မဂၤလမုတၱမံတိ မဂၤလသုေတၱ။သဟ အယႏၲိ ကိေစၥသူတိ သဟာယာနာမ။ေတသု ကလ်ာဏသဟာေယဟိ
သဒၶိ ံ သံဝါသံ ကေရာႏၲိ။ေတ အတၱဟိတံ ပဟာယ ပရဟိတေမဝ ကေရာႏၲိ။တသၼာ ကလ်ာဏသဟာေယ အတိဣစၧတိ။
           အဟံပိ မမ ဒဠွမိတၱႆ ကာရဏ သုႏၵရံ လိခါမိႆာမိ။မမ ဒဠွမိတၱႆ  နာမံ
အာယသၼာ သုႏၵေရာနာမ ေဟာတိ။ေသာ ေမ အမွဴးနဂရႆ အဝိဒူရပေဒေသ ဝိဟရတိ။ မမ ဂါမသၼာ အဝိဒူရပေဒေသ အတၳၱိ။မယံ အနႏၲဂုဏ္ရည္ဝိဟာေရ သဟာပိ ဝိဟရာမ။တထာပိ အဟံ တႆ န ဇာနာမိ။ဣဒါနိ အဟံ တႆ ဇာနာမိ။ ေသာ မမ
ကိစၥာနိ အတၱေနာ ကိစၥမိဝ သု႒ဳကေရာတိ။ ေသာ အတိဝိယ ကလ်ာဏသဘာေဝါ ေစဝ ပေရသံ ကတညဳတကတေဝဒီ စ ေဟာတိ။ ေသာ အတၱေနာ မာတာပိတူဟိ သဟ ဥာတကာနံ ကာယစိတၱသုခသမၸတၱိ ံေဒတိ။ေသာ ယာ သာ ဝါစာ ဗဟုဇနကႏၲာ ဗဟုဇနမနာပါ။တထာရူပိ ံ ဝါစံ ဘာသိတာ ေဟာတိ။ေတန တႆ ဗဟုသဟာယာ ဗဟုမိတၱာ ဗဟုသမ႓တၱာ သႏၲိ။ဧကဒါ ပရိဟာသဝစနမၸိ ဘာသတိ။ေတ မမ သဟာယံ အတိမနာပံ ကတြာ အညမညံ ပရိယတၱိ ံသာကစၧႏၲိ။ေသသာနိ ဂုဏာနိ ဌေပတြာ နိ႒ိတံ ကေရာမိ။မမ သဟာေယာ ဒီဃာယုေကာ ေဟာတု ပရိယတၱိ ပဋိပတၱိသာသနာ ဓုရံ ယာဝဇီဝံ ဝဟတူ"တိ ပတၳနံ ပုနပၸဳနံ ကေရာမိ။
                                            ေသာတုဇန သီလကၡႏၶ

ႀသကာသကန္ေတာ႔ခန္းအဓိပၸါယ္ရွင္းတမ္း

ႀသကာသ ျဖစ္ေပၚလာခ်ိန္

         အေျခခံသာသနားေရးက်မ္း၌ တိပိဋကဓရ ဓမၼဘ႑ာဂါရိက(ျပည္)ဆရာေတာ္ဦးေကာသလႅက ႀသကာသျဖစ္ေပၚလာခ်ိန္ႏွင္႔စပ္လ်ဥ္း၍ႀသကာသကန္ေတာ႔ခန္းကုိမကာရေလာပအေက်ာ္ခင္ႀကီးေပ်ာ္ဆရာေတာ္ ေရးခဲ႔သည္ဟု ပခုကၠဴမဟာဝိသုတာရာမတုိက္ဆရာေတာ္ဦးနႏၵိယက     တစ္ဆင္႔ႀကားဖူး ေႀကာင္႔ မိန္႔ႀကားဖူးသည္ဟူ၍လည္းေကာင္း။
      ႀသကာသကန္ေတာ႔ခန္းကုိ ရွင္အရဟံက အေနာ္ရထားမင္းႀကီးအားေရးေပးခဲ႔သည္႔ ဟု တိပိဋကဓရေရြးခ်ယ္ေရးအဖြဲ႕ ႀသဝါဒါစရိယ ႀကည္႔ျမင္တုိင္ ဘုံပ်ံဆရာေတာ္က ေပစာ၌ေတြ႔ဖူးေႀကာင္႔ မိန္႔ႀကားဖူးသည္ဟုလည္းေကာင္း။       
             ႀသကာသ ကန္ေတာ႔ခန္းကုိ မြန္တုိ႔က စတင္ခဲ႔သည္ဟု ေမာ္လၿမိဳင္ အဂၢမဟာပ႑ိတ မုဒြန္    ဆရာေတာ္စေသာမြန္ပညာရွင္မ်ားကမိန္႔ႀကားဖူးသည္ဟူ၍လည္းေကာင္း ေရးသားထားသည္႔ကုိေတြ႔         ရသည္။
       ႀသကာသ ၏ အဓိပၸါယ္
                              ႀသကာသ၏အဓိပၸါယ္မွာခြင္႔ေတာင္းျခင္း၊ခြင္႔ပန္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေလာက၌ယဥ္ေက်း                   သူတုိ႔သည္ တစ္စုံတစ္ခုကုိျပဳလုပ္လုိလွ်င္ ခြင္႔ေတာင္းၿမဲ၊ခြင္႔ပန္ၿမဲျဖစ္သည္႔အားေလွ်ာ္စြာ ကန္ေတာ႔လုိ၍ ႀသကာသံေဒထ-အခြင္႔ေပးေတာ္မူပါ၊ကန္ေတာ႔ပါေရေစ ဟုသုံးႀကိမ္တုိင္တုိင္ ခြင္႔ေတာင္းျခင္း၊   ခြင္႔ပန္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
                             ႀသကာသ၏ ဒုတိယ အဓိပၸါယ္တစ္မ်ဳိးမွာ တည္ရာ ျဖစ္သည္။ ဥပမာအားျဖင္႔ ေရခြက္သည္  ေရ၏တည္ေနရာ ျဖစ္သကဲ႔သုိ႔ ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသုံးပါးသည္ လူနတ္ျဗဟၼာ      သတၱဝါတုိ႔၏ ရွိးခုိးျခင္႔ ျမတ္နုိးျခင္း အရုိအေသျပဳျခင္းသည္႔တုိ႔၏  တည္ေနရာဌာန ျဖစ္ေသာေႀကာင္႔ပထမႀသကာသသည္ဘုရားရတနာ၊ဒုတိယႀသကာသသည္တရားရတနာ၊တတိယႀသကာသသသည္   သံဃာရတနာ-ျဖစ္သည္။
   အက်ယ္ရွင္းဦးအံ႔။   ။ ေလာကဥပမာအားျဖင္႔ နုနယ္ေသးငယ္ေသာ အရာဝတၳဳေပၚသုိ႔ ႀကီးက်ယ္  ေလးလံေသာ အရာဝတၳဳကုိတင္လုိက္ ဖိလုိက္လွ်င္ အရာဝတၳဳငယ္သည္ ထုိဖိတင္ခ်က္ကုိမခံနုိင္ဘဲ      ျပိဳကြဲ ပ်က္စီးရသကဲ႔သုိ႔ ထုိ႔ အတူပင္ သီလ သမာဓိ ပညာဂုဏ္မရွိေသာ(ဝါ) အနည္းငယ္သာရွိေသာ    လူနတ္ ျဗဟၼာသတၱဝါတစ္ဦးဦးကုိ   အတုမရွိေသာ သီလ သမာဓိ ပညာဂုဏ္ႏွင္႔ျပည္႔စုံေတာ္မူေသာ   ဘုရားရွင္းက ရွိခုိးဦးတင္ ဖူးျမင္ျခင္း အမွဳ ျပဳလုိက္လွ်င္ ထုိသတၱဝါသည္ ဘုရားရွင္၏ ဂုဏ္တန္းခုိး       ဒဏ္ခ်က္ကုိ မခံနိဳင္ဘဲ ျပိဳကြဲပ်က္စီးရမည္။ ထုိသတၱဝါ၏ ဦးေခါင္းသည္ ေျမ၌က်ကာ ေသပြဲဝင္ရ      မည္။အပါယ္သုိ႔ လားေရာက္ရမည္မွာ ဧကန္ျဖစ္သည္။ထုိစကားမွန္းကန္ေႀကာင္းသက္ေသျပဦးအံ႔။    
                           အခါတစ္ပါး၌ ဘုရားရွင္းသည္ ေနာက္ပါတပည္႔ရဟန္းငါးရားႏွင္႔ အတူ ေဝရဥၨာျပည္ နေဠ႐ုပုစိမႏၵမူလ၌ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူစဥ္ ေဝရဥၨာအမည္ရွိေသာ      ပုဏၰားႀကီးသည္ 
ျမတ္စြားဘုရားထံေမွာက္ သုိ႔ ေရာက္လာျပီး-
         အရွင္ေဂါတမ သင္သည္ မိမိထက္အသက္ႀကီးသူတုိ႔ကုိ ရွိလည္းမခုိး ခရီးဦးလည္းမႀကိဳဆုိ ေနရာ
ထုိင္ခင္းျဖင္႔လညး္ မပင္႔ဖိတ္ ဟု အကၽြႏု္ပ္ႀကားဖူးေသာ စကားသည္ အမွန္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ႀကီးသူတုိ႔အား
ရွိခုိးျခင္း စသည္ကုိ မျပဳျခင္းသည္ ပစၥပၸဳန္ သံသရာ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္ေသာ ဂုဏ္ ေကာင္းရာေရာက္ဖြယ္ ဂုဏ္တုိ႔
ႏွင္႔ မျပည္႔စုံ၍ မသင္႔ေလ်ာ္ေသာ အမွဳျဖစ္ေပသည္ ဟုေလွ်ာက္ထား၏။
          ထုိအခါ ဘုရားရွင္းက - ဒကာေတာ္ ေဝရဥၨာပုဏၰား ေလာက ဥပမာအားျဖင္႔ ႀကက္ဥအားလုံးတုိ႔တြင္
ဥခြံ ကုိခြဲ၍ အရင္ဆုံးထြက္ေသာႀကက္သည္သာ အႀကီးဆုံးျဖစ္သကဲ႔သုိ႔ သတၱဝါအားလုံးတုိ႔တြင္လညး္
အဝိဇၨာ ဥခြံကုိ ခြဲ၍အရင္းဆုံးထြက္ခဲ႔ေသာေႀကာင္႔ငါဘုရားသည္ ေလာက၌အႀကီးဆုံးအျမတ္ဆုံးျဖစ္ေပသည္။
ထုိ႔ေႀကာင္႔ ေလာကသုံးပါး၌ ငါဘုရားရွင္ က ရွိးခုိးဦးခ် ခရီးဦးႀကိဳဆုိရမည္႔ ပုဂၢဳိလ္သတၱာဝါကုိ ငါမျမင္။အကယ္၍ ငါဘုရားရွင္းက သတၱဝါတစ္စုံတစ္ဦးကုိ ရွိခုိးဦးခ်ျပဳလုိက္လွ်င္ ထုိသူ၏ ဦးေခါင္းသည္
ေျမ၌ ျပတ္က်ရာ၏ ဟုတ္မိန္႔ေတာ္မူခ်က္မွာ အတုမရွိေသာ သီလ သမာဓိ ပညာ ဂုဏ္ႀကီးမားေသာေႀကာင္႔
ပင္ ျဖစ္ေႀကာင္း ထင္းရွားသည္။
         ရတနာ သုံးပါးအား ပူေဇာ္ျခင္း၏ အဓိပၸာယ္
      ေထာပါတ္၊ပ်ားရည္၊၊ဆီတုိသည္ ထည္႔ရာ တည္ရာ အုိးခြက္ ပန္ကန္း စသည္တုိ႔ႏွင္႔ ကင္းလွ်င္ ပ်က္စီးရသကဲ႔သုိ႔လည္းေကာင္း၊မ်က္စိမျမင္  နားမႀကား အကန္းမ်ားသည္လည္း ခရီးညႊန္ျပမည္႔သူမရွိလွ်င္
ပ်က္စီးရသကဲ႔သုိ႔လည္းေကာင္း၊လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱဝါတုိ႔သည္လည္း ဘုရား တရား သံဃာ ရတနားသုံးပါးတုိ႔၏ အဆုံးအမ ႀသဝါဒတုိ႔ႏွင္႔ ကင္းကြာလွ်င္ပ်က္စီးရမည္။ ရတနာသုံးပါ၏ အဆုံးအမႀသဝါဒ
တုိ႔ကုိ ခံယူက်င္႔သုံးလွ်င္ ပစဳၥပၸန္ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္ ဂုဏ္ တမလြန္ဝယ္ ေကာင္းရာေရာက္ဖြယ္ ဂုဏ္တုိ႔ႏွင္႔ျပည္႔စုံ
မည္။အသက္ရွည္ျခင္း၊အဆင္းလွျခင္း၊ခ်မ္းသားႀကီးျခင္း၊ခြန္အားႀကီးျခင္းစေသာေကာင္းက်ဳိးအနႏၱကုိ
ရရွိႀကမည္ျဖစ္ေသာေႀကာင္႔ ရတနားသုံးပါးအား ပူေဇာ္ရျခင္းျဖစ္သည္။

           ကန္ေတာ႔ရျခင္း အဓိပၸါယ္

         ေလာက၌ သန္႔ရွင္းစင္ႀကယ္လုိသူတုိ႔သည္ ခႏၶာကုိယ္အညစ္အေႀကး ေခၽြးစသည္ ကင္ေဝးေအာင္
ေရခ်ဳိးရသကဲ႔သုိ႔ ပစၥဳပၸန္သံသရာအျပစ္ ေဘးမွ ကင္းေဝးစင္ႀကယ္လုိသူတုိ႔သည္လည္း မိမိတုိ႔၏ ကုိယ္ ႏွဳတ္
ႏွလုံး သုံးပါးတုိ႔ျဖင္႔ ရတနာသုံးပါအေပၚ ျပဳမိ ေျပာမိ ႀကံစည္မိလွ်င္ ထုိအျပစ္ေဘးမွကင္းေဝးစင္ႀကယ္ေအာင္ ကန္ေတာ႔ရျခင္းျဖစ္သည္။
    ဆုေတာင္းျခင္း အဓိပၸါယ္
         လွပတင္႔တယ္လုိသူတုိ႔သည္ ေရခ်ဳိးျပီးလွ်င္ အလွပ်က္မည္႔ ရႊံညႊန္အုိးမည္းစသည္တုိ႔ကုိ ေရွာင္ႀကဥ္၍
သနပ္ခါး ပန္းတုိ႔ကုိ လိမ္းျခယ္ကာ ျပင္ဆင္သကဲ႔သုိ႔ မိမိတုိ႔၏ ပစၥဳပၸန္ သံသရာေကာင္းက်ဳိးလုိလားေသာ 
အမ်ဳိးေကာင္းသား အမ်ဳိးေကာင္းသမီးတုိ႔သည္လည္း ဆင္းရဲဒုကၡမွ မလြတ္ေျမာက္နုိင္သည္႔ အပါယ္ေဘးစသည္တုိ႔မွ ကင္းေဝရ၍ မဂ္ ၊ဖုိလ္၊နိဗၺာန္ကုိ ရ ရပါလုိ၏ဟု ဆုေတာင္းျခင္းျဖစ္သည္။
              အပါယ္ေလးပါးဟူသည္မွာ-
       ငရဲ၊တိရစာၦန္၊ ျပိတၱာ ၊ အသူရကာယ္ တုိ႔ျဖစ္သည္။
      ကပ္သုံးပါးဟူသည္မွာ
   သတၱႏၱရကပ္။   ။လက္နက္ေဘးေႀကာင္႔ ပ်က္စီးျခင္း။
   ေရာဂႏၱရကပ္။  ။ေရာဂါေဘးေႀကာင္႔ ပ်က္စီးျခင္း။
   ဒုဗ ၻိကၡႏ ၱရကပ္။  ။ငတ္မြတ္ေဘးေႀကာင္႔ ပ်က္စီးရျခင္း တုိ႔ျဖစ္သည္။
   ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါး ဟူသည္မွာ-
၁။ငရဲ
၂။တိရစာၦန္
၃။ျပိတၱာ( အသူရကယ္ကုိ ျပိတၱာ၌ သြင္းယူ)
၄။အသညသတ္ ျဗဟၼာ
၅။သာသနာမရွိေသာ ပစၦႏ ၱရစ္ အရပ္
၆။မ်က္စိ၊နား စေသာ အဂၤါ ခၽြတ္ယြင္းသူ
၇။မိစၦာဒိ႒ိ အယူရွိသူ
၈။သာသနာပကာလ တုိ႔ျဖစ္သည္။ 
   ရန္သူမ်ဳိး ငါးပါး ဟူသည္မွာ-
  ၁။ေရ
 ၂။မီး
 ၃။မင္း
 ၄။ခုိးသူ
 ၅။အေမြခံဆုိး တုိ႔ျဖစ္သည္။
    ဝိပတၱိတရားေလးပါး ဟူသည္မွာ- 
၁။ကာလဝိပတၱိ။  ။မင္းဆုိးမင္းယုတ္ အုပ္ခ်ဳပ္သည္႔ကာလ၌ျဖစ္ရျခင္း။
၂။ဂတိဝိပတၱိ။  ။ အပါယ္ေလးဘုံး၌ ျဖစ္ရျခင္း။
၃။ဥပဓိဝိပတၱိ။  ။ရုပ္ဆင္းအဂၤါ ခ်ဳိ႕တဲ႔ျခင္း။
၄။ပေယာဂဝိပတၱိ။  ။မွန္ကန္ေသာ ႀကိဳးစားအားထုတ္မွု မရွိျခင္းတုိ႔ျဖစ္သည္။
   ဗ်သနတရားငါးပါး ဟူသည္မွာ-
၁။ဥာတိဗ်သန။  ။ေဆြမ်ဳိးမ်ား ပ်က္စီးျခင္း။
၂။ေဘာဂဗ်သန။  ။စီးပြားပ်က္စီးျခင္း။
၃။ေရာဂဗ်သန။ ။အနာေရာဂါျဖစ္၍ ပ်က္စီးျခင္း။
၄။ဒိ႒ိ ဗ်သန။  ။မွားေသာအယူကုိ ယူမိသျဖင္႔ အယူမွန္ပ်က္စီးျခင္း။
၅။ သီလဗ်သန။ ။ကိုယ္က်င္သီလပ်က္စီးျခင္းတုိ႔ျဖစ္သည္။
    မဂ္တရား ဟူသည္မွာ
၁။ေသာတာပတၱိမဂ္
၂။သကဒါဂါမိမဂ္
၃။အနာဂါမိမဂ္
၄။အရဟတၱမဂ္ တုိ႔ျဖစ္သည္။

   ဖိုလ္တရား ဟူသည္မွာ

၁။ေသာတာပတၱိဖိုလ္
၂။သကဒါဂါမိဖုိလ္
၃။အနာဂါမိဖိုလ္
၄။အရဟတၱဖိုလ္ တုိ႔ျဖစ္သည္။

  နိဗၺာန္တရားဟူသည္မွာ-

  တဏွာစေသာ ကိေလသားအားလုံး ၊ဒုကၡအားလုံးတုိ႔၏ ကင္းျငိမ္းရာျဖစ္သည္။

               
                                      (မင္းကြန္းတိပိေဟာစဥ္-ပ-တြဲ၊ႀသကာသကန္ေတာ႔ခန္းႏွင္႔ သီလယူရွင္းတမ္း
                                             တရားေတာ္ကုိ မွီျငမ္းသည္)                                                                                                                     

BUDDHA

BUDDHA IMAGES

BUDDHA AND THE SICK MONK

    On one occasion, while visiting a monastery, the Compassionate.One entered a chamber where  lay a Bhikkhu in great agony,suffering from a loathsome disease. And although there were many Bhikkhus present at the monastery, not one concerned himself about the sick brother.The Buddha beholding his woeful condition, at once began to mainister to him. He called Ananda and togetherthey bathed the suffered and eased him pain.Then theylifted him from his unclean bed and placed him upon a comfortable resting place.
           Thereupon  he admonished the monks at monastery for their negect. He enjoined them hereafter to nurse the sick suffering." Whosoever serves the sick and suffering,serves me", He concluded by saying/

နားလည္ႀကပါ

ပဥၥမာနိ္ ဘိကၡေဝ ဌာနာနိ သမၸႆႏၱာ

မာတာပိတေရာ ပုတၱံ    ဣစၦ ႏၱိ ကုေလ ဇာယမာနံ။

ဘိကၡေဝ-ပရိတ္သတ္ေလးပါး ခ်စ္သားခ်စ္သမီးတုိ႔၊ ပဥၥ-ငါးမ်ဳိးကုန္ေသာ ၊ဣမာနိဌာနာနိ-ဤအေႀကာင္းတုိ႔ကို၊

သမၸႆႏၱာ-ေကာင္းစြာေမွ်ာ္ျမင္ႀကကုန္းေသာ၊မာတာပိတေရာ-မိဘႏွစ္ပါးတုိ႔သည္၊ပုတၱံ-သားသမီးကို၊ကုေလ- အမ်ဳိး၌၊ဇာယမာနံ-ျဖစ္ထြန္းလာသည္ကုိ၊  ဣစၦ ႏၱိ-ေမွ်ာ္လင္႔ေတာင္းတ အလုိရွိႀကကုန္၏။

               မိဘမ်ားသည္ သားသမီးမ်ား အေပၚမွာ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ ငါးမ်ဳိးထားႀကတယ္-

  ကတမာနိ ပဥၥ-ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ ငါးမ်ဳိးဆုိတာ ဘာလဲ

                 ၁။ဘေတာ ဝါ ေနာ ဘရိႆတိ

ေနာ-ငါတုိ႔သည္(က)ဘေတာဝါ-နုိ႔ခ်ဳိတုိက္ေႀကြးစသည္ျဖင္႔ ေမြးျမဴထားအပ္ေသာ သားသမီးသည္မူလညး္၊

ေနာ္-ငါတုိ႔ကုိ၊(မဟလႅကာေလ-အုိးမင္းမစြမ္းရာ အခါ၌) ၊ဘရိႆတိ-တဖန္ျပန္၍ လုပ္ေကၽြးေမြးျမဴလတၱံ။

                ၂။ကိစၥံ ဝါ ေနာ ကရိႆတိ

ေနာ-ငါတုိ႔၏၊ကိစၥံဝါ -မင္းစုိးရာဇာ စသည္ႏွင္႔စပ္၍ျဖစ္လာေသာကိစၥအမွဳ႕အခင္းကုိလညး္၊ကရိႆတိ-ငါတုိ႔ကုိစား ျပဳလုပ္ေပးႀကလတၱံ။

                ၃။ကုလဝံေသာ စိရံ ဌႆတိ

ကုလဝံေသာ -အမ်ဳိးအႏြယ္သည္၊စိရံ-ႀကာျမင္႔စြာ၊ဌႆတိ-တည္လတၱံ။

  ငါတုိ႔ပုိင္ဆုိင္တဲ႔ လယ္ယာေရႊေငြ စေသာပစၥည္းဥစၥာကုိ မပ်က္စီးေစဘဲ သားသမီးမ်ားက ဆက္လက္

ထိန္းသိမ္း ေစာင္႔ေရွာက္သြားလွ်င္ ငါတုိ႔ အမ်ဳိးအႏြယ္ႀကာရွည္တည္လတၱံ။

  မိဘတုိ႔က အျမဲမျပတ္ လွဴဒါန္းေနႀက  အလွဴဒါန မ်ားကုိ သားသမီးမ်ား တာဝန္ယူျပီး ဆက္လက္ထမ္းေဆာင္ႀကရင္ ငါတုိ႔ရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ဳိးရုိး မကြယ္ေပ်ာက္ဘဲ ႀကာျမင္႔စြာတည္လတၱံ။

             ၄။ဒါယဇၨံ ပဋိပဇၨိႆတိ။

ဒါယဇၨံ-ငါတုိ႔ရဲ႕ အေမြဥစၥာကုိ၊ ပဋိပဇၨိႆတိ-ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းစီမံ ျပဳလုပ္ေပးႀကလတၱံ။

             ၅။အထဝါ ပန ေပတာနံ ကာလကၤတာနံ ဒကၡိဏံ အနဳပၸဒႆတိ။

အထ ဝါ ပန-ထုိမွတစ္ပါး၊ေပတာနံ-ဘဝတစ္ပါးေျပာင္းသြားႀကကုန္ေသာ၊ကာလကၤတာနံ-ကြယ္လြန္ကုန္ေသာ ငါတုိ႔အား၊ဒကၡဏံ-အလွဴ၏အဖို႔ကုိ၊ အနဳပၸဒႆတိ-ေပးေဝႀကကုန္လတၱံ။

          လူဆုိတာ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုထဲမွာ အျမဲတမ္းက်င္လည္ေနရတယ္။လူ႔  ပတ္ဝန္းက်င္ လူ႔အဖြဲ အစည္း လူ႔အသုိင္းအဝိုင္းထဲမွာေနတဲ႔ ပုဂၢဳိလ္တုိင္းသည္ မိမိက သူတစ္ပါးကုိ မွီၤခုိသူဘဝနဲ႔ ေနထုိင္ရတာရွိသလုိ သူတစ္ပါးက မိမိကုိ မွီခိုျပီး ေနထုိင္ႀကရတာလည္း ရွိတယ္။

  ဥပမာ-ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ေမြးဖြားခါစ အခ်ိန္မွာ သားသမီးမ်ားက မိဘေတြကုိမွီခုိျပီး ႀကီးျပင္းႀကရသလုိ

မိမိက အခ်ိန္တန္လုိ႔ လူလားေျမာ္ျပီး ေနထုိင္နုိင္တဲ႔ အရြယ္ေရာက္ရင္ မိမိရဲ႕ ေက်းဇဴးရွင္ မိခင္ဖခင္ေတြက အသက္အရြယ္ႀကီးျပင္းလားျပီးျဖစ္တဲ႔ အတြက္ သားသမီးမ်ားကုိ တစ္ဖန္ျပန္ျပီး အမွီအခုိျပဳ ေနထုိင္ရတယ္။

   ဒီလုိေနထုိင္ႀကရေတာ႔-

               လူနဲ႔လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ကိုယ္ျပဳတဲ႔ ေက်းဇူး၊သူတစ္ပါးျပဳတဲ႔ ေက်းဇူးဆုိတာေတြရွိလာတယ္။

ေက်းဇူးရွိရင္ ေက်းဇူးဆပ္ဖုိ႔ဆုိတာ လုိအပ္တာ အမွန္ပဲ။

တုိင္းျပည္ကုိ ခ်စ္ျမတ္နုိ္းႀကတဲ႔ ပုဂၢဳိလ္တုိင္း တုိင္းျပည္ညွဳိးမွိန္မသြားေအာင္ ေစာင္႔ေရွာက္ရသလုိ မ်ဳိးရုိးကုိ မတိမ္ေကာလုိသူတုိင္း မ်ဳိးရုိးအစဥ္အလာကုိ ထိန္းသိမ္းႀကရတယ္။ ဒီလုိပဲ သားသနာေတာ္ကုိ

ျမတ္နုိးသူတုိင္းလည္း သာသနာမညွဳိးမွိန္ေအာင္ ေစာင္႔ေရွာက္ႀက ႀကိဳတင္ျပဳႀကရတယ္။

ဒါဟာ ျမတ္နုိးသူတုိင္းရဲ႕ တာဝန္ပဲ။ဒါေႀကာင္႔-တာဝန္သိတုိင္း တာဝန္းထမ္းေဆာင္ႀကရတယ္။

ေက်းဇူးသိတတ္သူတုိင္း ေက်းဇူးဆပ္ႀကရတယ္။ 

           လူသားတုိ႔သည္ သူတစ္ပါးအေပၚ အဆုိးသာျမင္ အျပစ္တင္လြယ္ပါ။သူတစ္ပါးကုိေက်းဇူးကုိ
သိသူကား နည္းပါးလွပါ၏။မိဘမ်ားႏွင္႔ဆက္ဆံေသာ အခါ    အျပစ္ကုိမႀကည္႔ပဲေက်းဇဴးကုိႀကည္႔တတ္ဖုိ႔
တိုက္တြန္းပါသည္။

    

                                                    အခ်ိန္မလြန္ခင္ သိေစခ်င္ပါသည္

မိဘေက်းဇူးဆပ္ ေကဒါရ ေက်းမင္းဇာတ္

                                                                                 လူတုိင္လူတုိင္းမွာ အမိအဖ ဆုိတာ ရွိႀကပါ၏။ အမိသည္ သားသမီး သေႏၶတည္းေနျပီဟု သိသည္႔ေန႔မွစ၍

သြားမွဳ၊ လာမွဳ၊ ေနထုိင္မွဳ စားေသာက္မွဳ စသည္တုိ႔ကုိ သတိႀကီးစြားျဖင္႔ သေႏၶ        အႏၱရာယ္    မရွိေစရန္ ေရွာင္ႀကဥ္ေနရ၏။ ေခ်ာေမြ႔စြာလူ႔ေလာက သုိ႔ ဝင္ေရာက္လာေသာအခါမွာလည္း နုိ႔ခ်ဳိတုိက္ေကၽြးရသည္မွအစ သားငယ္သမီးငယ္တုိ႔၏ အညစ္အေႀကးဟူသမွ်တုိ႔ကုိ ကုိင္တြယ္၍ ျပဳျပင္ရ ေကၽြးေမြးရသည္မွာလည္းေနတတ္ထုိင္တက္သည္႔ အရြယ္ေရာက္ေအာင္ပင္ ျပဳျပင္လုပ္ကုိင္ေပးရသည္။ ဤကဲ႔သုိ႔ ျပဳျပင္လုပ္ကုိင္ေပးရသည္႔ အတြက္ သားငယ္သမီးငယ္တုိ႔၏ အညစ္အေႀကးမ်ားသည္ မသိမသာ မိခင္၏လက္သို႔ ကပ္ပါလာျပီးလွ်င္ မိခင္၏ ဝမ္းတြင္းသုိ႔ ဝင္ေရာက္ခဲ႔သည္မွာ (တစ္က်ပ္သား)ထက္ နည္းပါးလွမည္မဟုတ္ေပ။ ထုိ႔ေႀကာင္႔ တစ္ေယာက္ေမြးဖြား တစ္က်ပ္သား ဝင္ျငား မိခင္ဝမ္း ဟူ၍ အမိအဖတုိ႔၏ ျပဳစုခဲ႔ရပုံ ေက်းဇူးႀကီးမားခဲ႔ပုံတုိ႔ကုိ မွတ္တမ္းတင္ခဲ႔ႀကေပသည္။ဖခင္ကလညး္ အထူးေစာင္႔ေရွာက္ရ၏။

                ဤကဲ႔သုိ႔ အေမာင္တုိ႔ အမိတုိ႔ အေပၚ၌ အေမာင္တုိ႔ အမိတုိ႔၏ မေကာင္းဆုိးဝါး အညစ္အေႀကးေတြ စင္ႀကယ္ေအာင္သန႔္ရွင္း ျပဳစုခဲ႔ရပုံေတြကုိလည္းေကာင္း၊ အေမာင္တုိ႔ အ မိတုိ႔ အတြက္ အစားအေသာက္ ေရွာင္ႀကဥ္၍အငတ္ခံေနခဲ႔ႀကရပုံေတြကုိလည္းေကာင္း၊အေမာင္တုိ႔ အမိတုိ႔ အလုိလုိက္ျပီး အႀကိဳက္ကုိသာေပးခဲ႔ရပုံေတြကုိလညး္ေကာင္း ၊ အရြယ္ေရာက္လာျပန္က မစားရက္ မေသာက္ရက္ စုေဆာင္းထားခဲ႔ႀကေသာ ဓနေငြေႀကးမ်ားစြားကုိ အကုန္အက်ခံ ပညာသင္ေစခဲ႔ရပုံေတြကုိလည္းေကာင္ ၊ ေရွးအခါက ငယ္ေသး၍ ယခု အခါ အရြယ္ေရာက္လာျပီးျဖစ္၍ သိသင္႔ႀကပါျပီ။ 

               အကယ္၍ မိဘေက်းဇူးကုိျပန္မဆပ္ မူ ထုိသူသည္ မာတာပိတု ဥပ႒ာနံ မဂၤလာကင္းမဲ႔၍ အ မဂၤလာ =မဂၤလာမရွိေသာသူမ်ားျဖစ္ရာကား ပစၥဳပၸန္ တမလြန္ေလာက၌ ခ်မ္းသာသုခ မဂၤလာကုိ မခံစားရေတာ႔ပဲ ႀကီးေလးေသာ ဒုကၡႏွင္႔ရင္ဆုိင္ရေတာ႔မွာ မလြဲနုိင္ေပ။ ထို႔ေႀကာင္....

  ေက်းဇူးေႀကြး ႏွင္႔ ေငြးေႀကး နွစ္ရပ္ ျပန္မဆပ္သူ အားလုံးလူ လူမြဲဘဝတုိင္း ဟူေသာ သတိေပးခ်က္ေဆာင္ပုဒ္ကုိ ေရွးဆရာတုိ႔ေရးသားထားခဲ႔ႀကေပသည္။

       ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကုန္ဆုံးခဲ႔ျပီးျဖစ္ေသာ ေရွးအခါက မာဂဓတုိင္း ရာဇျဂိဳဟ္ ျမိဳ႔ေတာ္ႀကီး ႏွင္႔ အလြန္ေဝးကြားလွေသာ အေရွ႕ေျမာက္အရပ္၌ သာလိဒၵိယ အမည္ရွိေသာ ပုဏၰားရြာႀကီးတစ္ရြာ ရွိခဲ႔ဖူး၏။ 

     ထုိရြာႀကီး၌ ေကာသိယမည္ေသာ ပုဏၰားႀကီးသည္ သေလစပါးတုိ႔ကို ပါယ္တစ္ေထာင္ စုိက္ပ်ဳိးလုပ္ကုိင္၍ ေနထုိင္ေလသည္။ ေကာသိယ ပုဏၰားႀကီးသည္ အိမ္ရွိ သူစာရင္းငွားတုိ႔ကို ပါယ္ငွားရာေစာင္႔ေရွာက္ေစ၍ က်န္ေသာ ပါယ္ငါးရာ တုိ႔ကုိအခစားေပး၍ ေစာင္႔ေရွာက္ေစ၏။

      အေလာင္းေတာ္ေက်းမင္းသည္လည္း လယ္ေတာႏွင္႔ တစ္စပ္တည္းျဖစ္ေသာ ေတာအတြင္း လက္ပံေတာဝယ္ အရံေက်းငွက္ေပါင္း ငါးရာ ႏွင္႔တကြ မိဘမ်ားပါ အတူေနထုိင္ႀကေလသည္။

            တစ္ေန႔သ၌ ေျခြရံေက်းငွက္တုိ႔၏ ေျပာဆုိခ်က္အရ သေလးစပါးမ်ား မွည္႔ဝင္းျပီးျဖစ္ေသာ ေကာသိယ ပုဏၰားႀကီး၏ သေလးလယ္သုိ႔ ေက်းငွက္ေပါင္းစြာႏွင္႔တကြ ပ်ံသန္း၍စားေသာက္ႀကေလ၏။အခစားလယ္ေစာင္႔ေယာက္်ားသည္လည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးေျခာက္လွန္႔ပါေသာ္လည္း မရ။ အျခားေသာ ေက်းသားမ်ားမွာ မိမိတုိ႔တစ္ဝမ္းတစ္ခါးဝလွ်င္ ပ်ံသြားႀကပါေသာ္လည္း အေလာင္ေတာ္ေက်းမင္းမွာမူကား မိမိစားျပီးေသာ္လည္း အုိးမင္းျပီးျဖစ္၍ အစာမရွာနုိင္ေသာ အမိအဖမ်ားအတြက္ ႏွဳတ္သီးႏွင္႔ တစ္ခ်ဳိ႕ ေျခႏွင္႔ တစ္မ်ဳိး သယ္ယူ၍ပ်ံသြားေလသည္။

    အခစားလယ္ေစာင္႔ေယာက္်ားသည္ လယ္မွာ ေက်းသားေတြလာစားေႀကာင္း၊ ထုိအထဲတြင္ လွလည္းလွ

ႀကီးလည္းႀကီးမာေသာ ေက်းသားတစ္ေကာင္ကမူ စားရုံသာမဟုတ္ပဲ သေလးအခ်ိဳ႕ကုိ ကုိက္ခ်ီ၍ သယ္ယူသြားေႀကာင္း ေစ႔ငွစြာ ေကာသိယပုဏၰားႀကီးအားျပန္ေျပာ၏။ သုိ႔ျဖစ္မူ ထုိေက်းကုိ အရွင္မိေအာင္ဖမ္းဟု  ပုဏၰားႀကီးက ေစခုိင္းသျဖင္႔ အမ်ဳိးမ်ဳိးေထာင္ဖမ္းရာ တစ္ေန႔သ၌ ေက်းမင္းသည္ အမိခံလုိက္ရေလသည္။မိေသာအခါ ပုဏၰားႀကီးအားဆက္သလုိက္ေလသည္ ။ေကာသိယပုဏၰားႀကီးက ေက်းမင္းအား

         ၁။အို...လွပေသာ အေမြးအေတာင္ ၊ လွပေသာ ႏွုတ္သီး ၊ လွပေသာ မ်က္လုံးရွိ၍ ခ်စ္စရာႀကည္ညဳိစရာေကာင္းလွေသာ အေမာင္ေက်းသား ။အျခားေက်းသားတုိ႔မွာ ကုိယ္႔ခႏၶာႏွင္႔ ဝမ္း မွ်တလုိက္ေလ်ာႀကပါလွ်က္ အေမာင္၏ဝမ္းကာ ကုိယ္ႏွင္႔မလုိက္ေအာင္ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔ လွသည္ဟု ထင္မိ၏။ အေႀကာင္းမူ..စားရုံသာမဟုတ္ ႏွုတ္သီးျဖင္႔သယ္ယူသြားရေသာေႀကာင္႔ ျဖစ္၏။

   ၂။ ျမရည္လိမ္းသုတ္ စိမ္းစုိလွပေသာ အေမြးအေတာင္ရွိေသာ အေမာင္ေက်းသား သင္တုိ႔

ေနအိမ္ လက္ပံပင္၌စပါးထည္႔ထားရန္ က်ီမ်ားေဆာက္ထား၍ က်ီတြင္း၌ စပါးသြင္းရန္ ႏွုတ္သီးျဖင္႔ သယ္ယူရပါသေလာ။

      ၃။ အုိး..လက္ပံေတာ၌ ခ်စ္စရာေကာင္းလွေသာ ေက်းသားေမာင္ အေမာင္ေက်းသားႏွင္႔ ကၽြန္ဳပ္ ရန္သူျဖစ္၍ ဖ်က္လုိဖ်က္ဆီးျဖစ္၍ ျပဳလုပ္ခ်င္းျဖစ္ပါသေလာ။

              ထုိအခါ ဘုရားေလာင္းေက်းမင္းက  ..ကရုဏာႏွင္ ေမတၱာမုိးေရ စုိေျပလွေသာ အုိ....ေကာသိယပုဏၰားႀကီး စပါးထည္႔ရန္ က်ီးက် လည္းမရွိပါ။ ကၽြနု္ပ္ႏွင္သင္သည္ မည္သည္႔အခါမွ် ရန္သူလည္းမျဖစ္ခဲ႔ဘူးပါ။ ကၽြနု္ပ္ ယူေဆာင္သြားေသာစပါးႏွံမ်ားမွာ အခ်ဳိ႔ကုိလည္းေႀကြးေဟာင္းဆပ္ပါတယ္။အခ်ဳိ႔ကုိ ေႀကြးသစ္ခ်ပါတယ္။အခ်ဳိ႔ကုိလက္ပံေတာ၌ပင္သုံးစြဲ၍ မကုန္နုိင္ေသာေရႊအုိးႀကီးမ်ားကို ျမဳပ္ႏွံ၍ထားရပါသည္..ဟု ရွင္းလင္းစြာေျပာႀကာလုိက္၏။

     ေကာသိယ ပုုဏၰားႀကီးသည္ ေျဖႀကားမွဳကုိ နားမလည္းသင္ျဖင္႔...အေမာင္ေက်းသား ေႀကြးေဟာင္းဆပ္ပုံကုိလည္းေကာင္း၊
ေႀကြးသစ္ခ်ပုံကုိလည္းေကာင္း၊ေရႊအုိးျမဳပ္ႏွံရပုံကုိလည္းေကာင္း ရွင္လင္းစြာေျပာျပပါဟု ေျပာဆုိေသာအခါ

                 ေက်းမင္းက...အို...တရားျပည္႔ဝလွေသာ ေကာသိယပုဏၰားႀကီး ေႀကြးေဟာင္ဆပ္ရသည္ ဆုိသည္မွာ သားငယ္သမီးငယ္တုိ႔ ငယ္ရြယ္နုနယ္ေသာအခ်ိန္ကာလက ေက်းဇူးရွင္ အမိအဘတုိ႔ ျပဳစုခဲ႔ေသာ ေကၽြးေမးခဲ႔ေသာ ေႀကြးေဟာင္းေတြဟာ သားသမီးမ်ားအေပၚမွာ အျမဲတင္ရွိေနပါသည္။သားသမီးမ်ား အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ (ေကၽြးတုံ႔၊ေကၽြးလွဲ႔။ျပဳတုံ႔၊ျပဳလွဲ႔)ဆုိသလုိ အမိအဖတုိ႔ ျပဳစုခဲ႔ ေကၽြးေမြးခဲ႔တဲ႔ ေက်းဇူးေတြကုိ ေႀကြးေဟာင္းဆပ္ရသလုိ ျပန္လည္၍ ေကၽြးေမြးျပဳစုရတာကုိ ေႀကြးေဟာင္းဆပ္သည္ဟုဆုိလုိပါသည္။

         အမိအဖတုိ႔၏ ျပဳစုခဲ႔ေကၽြးေမြးခဲ႔ေသာ ေႀကြးေဟာင္းေတြကုိ ျပန္လည္၍ လုံးဝမဆပ္ပဲ ေႀကြးတင္ခံ၍ေနႀကေသာ သားသမီးတုိ႔မွာ ေႀကြးမေႀကေသာ သားသမီး၊က်က္သေရမဂၤလာကင္းမဲ႔ေသာ သားသမီးဆုိး သားသမီးယုတ္မ်ားျဖစ္ႀက၍ အသက္ရွည္သမွ်ကာလပတ္လုံးခ်မ္သာသုခခံစားခြင္႔မရနုိင္ပါ။ဘယ္လုိပင္ ပစၥည္းဥစၥာရွာေဖြစုေဆာင္းပါေသာ္လည္း (ေသာင္ျပင္ ေရမတင္သကဲ႔သုိ႔) ျဖစ္တတ္ျခင္း ခ်မ္းသာသုခခံစားခြင္႔ မလုံေလာက္ျခင္း၊လူနတ္မုန္းႀကျခင္း၊ကဲ႔ရဲ႔ျခင္း။ေႏွာက္ယွက္သူေပါမ်ားျခင္းစေသာဆုိးဝါးလွေသာ
အျပစ္အနားအဆာတုိ႔သည္ ေက်းဇူးမဆပ္၊ေႀကြးမေက်ေသာသူတုိ႔မွာ ဝဝိုင္းဝိုင္လည္း၍သာေနတတ္ပါသည္။

  သုိ႔ျဖစ္၍ အေရးႀကီးဆုံး မိဘေႀကြးကုိ ဦးစားေပးဆပ္ရပါသည္။ဆပ္၍မေက်နုိင္ေသာ္လည္း တတ္နုိင္သေလာက္ ဆပ္ေနရပါသည္ဟု ရွင္းျပလုိက္ေလသည္။

   ေႀကြးသစ္ခ်ေပးသည္ဆုိသည္မွာ..ငယ္ရြယ္ေသာသားငယ္သမီးငယ္တုိ႔ကုိ ေကၽြးေမြးရ ျပဳစုရသည္ကုိ
ေႀကြသစ္ခ်သည္ဟုဆုိလုိပါသည္။ထပ္၍ရွင္းျပဦးအံ႔ ..သားငယ္သမီးငယ္တို႔  အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ      ေကၽြးေမြးခဲ႔ေသာ မိအုိဖအုိတုိ႔အား အတု႔ံအလွဲ႔ ေကၽြးေမြးျပဳစုေစရန္ သားငယ္သမီးငယ္တုိ႔အား တင္ႀကိဳ၍ ေကၽြးေမြးထားရသည္ကုိ ေႀကြးသစ္ခ်သည္ဟုဆုိလုိပါသည္။

   ေရႊအုိးျမဳပ္သည္ဆုိရာမွာ..လက္ပံပင္ေတာ၌ ေကၽြးေမြးသူ ေစာင္႔ေရွာက္သူ ကင္းမဲ႔ေသာငွက္မ်ား၊ အုိမင္းမစြမ္းနုိင္ေသာငွက္မ်ား၊ မက်န္းမာေသာငွက္မ်ား အသီးသီးရွိႀကပါကုန္၏။ ထုိငွက္တုိ႔အား ကၽြနု္ပ္ခ်ီယူခဲ႔ေသာ စပါးႏွံမ်ားမွ အခ်ဳိ႔ကုိ ခြဲေဝ၍ လွဴဒါန္းေႀကြးေမြးရသည္ကုိ သုံးစြဲ၍ မကုန္ေသာ ေရႊအုိးမ်ား ျမဳပ္သည္ဟု ဆုိလုိပါသည္။

       ဤကဲ႔သုိ႔ အေလာင္းေတာ္ ေကဒါရေက်းမင္းက ရွင္းျပလုိက္ေသာအခါ ေကာသိယပုဏၰားႀကီးသည္ လြန္စြာသေဘာက်လွသျဖင္႔  ဤေက်းငွက္၏စကားမ်ားသည္ လြန္စြာပင္ မွန္ကန္ေကာင္းမြန္လွေပ၏၊ တန္ဖုိးရွိလွေပစြ၊အတုယူသင္႔လွပါေပစြတကား၊ ဤေက်းငွက္သည္ ေကာင္းေသာကုိယ္က်င္႔တရားရွိပါေပစြတကား။

  ေကာသိယပုဏၰားႀကီးသည္ အေလာင္းေတာ္ေက်းမင္း၏ စကားမ်ားကုိ အလြန္ႏွစ္သက္ျမတ္နုိးလွေသာေႀကာင္႔ ေက်းသားတုိ႔၏ အစာ အလုိ႔ငွာ ပါယ္တစ္ေထာင္ စပါးခင္းလယ္ကုိ လွဴဒါန္းလုိက္ေလေတာ႔သည္။

                   အေလာင္းေတာ္ေက်းမင္းသည္ကား(ရွစ္ပါယ္)မွ်သာ ယူျပီး အက်န္ကုိမူ ပုဏၰားႀကီးအားျပန္ေပးခဲ႔၏။ အေလာင္းေတာ္ေက်းမင္းက ပုဏၰားႀကီးအား....ပုဏၰားႀကီး..အမိအဖတို႔ကုိ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးရန္ မေမ႔ပါႏွင္႔..ဟုတရားေဟာျပီးလက္ပံေတာသုိ႔ျပန္သြားေလးေတာ႔သတည္း။

     လူ႔ေခတ္မကုန္ဆုံးသမွ် ေကၽြးေမြးမွဳ ေထာက္ပံ႔မွဳ ကူညီေစာက္ေရွာက္မူ ႏွစ္စဥ္ဝါဆုိဦး၊သီတင္းကၽြတ္၊မဟာသႀကၤန္အခါတုိ႔၌သက္ႀကီးမိဘဆရာသမား
ကန္ေတာ႔မွဳစသည္တုိ႔ကုိျပဳလုပ္ႀကေစရန္အတြက္လည္းေကာင္း၊မိခင္ဖခင္တုိ႔၏ေက်းဇဴးတရားကုိ
နားလည္းေစရန္လည္းေကာင္း ဤေကဒါရဇာတ္ေတာ္ကုိတင္ျပလုိက္ရပါသည္။

                

                                                                      အခ်ိန္မလြန္ခင္သိေစခ်င္ပါသည္