ပန္းႀကားထဲ
လြမ္းစကားခၽြဲ
အနမ္မ်ား သည္းစဥ္ကကြယ္။
အဓိပတိလမ္းက အခ်စ္
သစ္ပုတ္ပင္ရင္းက အနမ္း
ဦးခ်စ္ဆုိ ဗာဒံပင္ရိပ္ေတာင္မွ
နိဗၺာန္လုိ႔ထင္တယ္။
သမုဒယ အႏြယ္ကေလးေတြနဲ
လူ႔ဘဝဆုိ အလြယ္ေတြးျပီး
ေဝးရမွာေႀကာက္
ေဆြးရမွာ ေႀကာက္တာနဲ႔
ႏွစ္ေယာက္အတူနီးႀကပါစုိ႔ အခ်စ္ရယ္
ျဖစ္လြယ္ပ်က္လြယ္ ေလာကထဲ။
အထင္အရွား
လင္မယားရယ္ အိမ္ေထာင္ျပဳခါမွ
လူ႔ဘဝ ေရဆန္လမ္းမွာ
ပန္းမ်ားလည္း မေဝသာပါလား
အနမ္းမ်ားလည္း မေခၽြသားအား....
စကားဆုိ ႏွစ္ကုိႀကည္႔ရုံနဲ႔
ဝမ္းျပည္႔ကာ ကုိယ္မလွနုိင္ေတာ႔
ဘဝေလ ကမ္းက အထြက္မွာ
ေလွာ္တက္ကုိ ဘြဲ႔ နဲ႔လဲပါလုိ႔
ဝဲစုပ္ေတာ႔ ေလွယုိင္
ပဲ႔ကုိင္ရင္း ေလွေစာင္း
ဝမ္းေခါင္းထဲ ေရဝင္နဲ႔
ခရီးစဥ္ေလထန္ခုိက္
ေမွာင္မုိက္လုိ႔မဲ႔(မည္း)။ ။
ေမာင္စိန္ဝင္း(ပုတီးကုန္း)ေသာကေျခရာရတနာ ကဗ်ာစာအုပ္မွ
No comments:
Post a Comment